โยคะที่ผมรู้จัก

จำได้ว่า 17 ปีก่อน (อายุ 48) เพิ่งเข้ามาอยู่บ้านหลังปัจจุบัน ตื่นเต้นกับการได้มีสวนรอบตัวบ้าน และคิดจะทำสวนด้วยตนเอง แต่พบอุปสรรคอย่างหนึ่ง นั่นคือ เพียงก้มหน้าก็ตาลายแล้ว พอลงมือตัดหญ้า เล็มกิ่งไม้ได้ไม่นานก็ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อเอาการอยู่ เลยเกิดแรงบันดาลใจให้ฟิตร่างกาย จึงรื้อฟื้นการเล่นแบดมินตัน เพราะชอบตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เล่นวันละสามเวลา


 


เช้าวันหนึ่งขณะกำลังโฉบเข้าปาดลูกขนไก่หน้าเนต เอวบิดไปทางซ้ายขณะที่เท้าซ้ายจิกลงบนพื้น ด้วยความเร็วที่พยายามเข้าหาลูกขนไก่ทำให้การบิดแรงมากจนรู้สึกเสียวแปล๊บจากบั้นเอวลงไปถึงปลายเท้า


 


ตลอดสามเดือนหลังเหตุการณ์นี้ ต้องเดินลากขาซ้าย ต้องทนรับความเจ็บปวดทุกครั้งที่เปลี่ยนท่าจากยืนเป็นนั่ง นั่งเป็นยืน การเข้าออกจากเบาะคนขับรถเป็นไปด้วยความยากลำบาก และเจ็บปวด จำได้ว่า กินยาแก้ปวด (พาราเซท) ไปเพียงไม่กี่เม็ด ในสามวันแรก แล้วไม่กินอีกเพราะปกติก็ไม่ชอบกินยา

 


ลูกศิษย์ที่เป็นแพทย์เชี่ยวชาญทางกระดูกและข้อเห็นอาการเดินลากขาก็กรุณาแนะนำให้กินยาอีกขนานสำหรับอาการบาดเจ็บเส้นประสาท แต่ชั่งใจแล้วระหว่างผลได้กับความเสี่ยงต่อผลข้างเคียงเลยไม่ได้กิน พ้นสามเดือนอาการทรมานทุเลาลงมาก ยืนยันความเชื่อว่า ธรรมชาติดูแลตัวเองได้พอสมควร เลยหันกลับมาเล่นแบดมินตันอีกผ่านไป 4-5 เดือน พบว่าเล่นได้ไม่สนุกเต็มที่เหมือนเดิม บวกกับอาการปวดข้อและกล้ามเนื้อหลังการเล่นอยู่นานกว่าที่เคย เลยต้องหาทางฟิตร่างกายแบบอื่น


 


เพื่อนที่เล่นแบดด้วยกันชวนให้ลองเล่นโยคะดู เลยลองไปเข้าคลาสที่หน่วยงานจัดให้ ทำตามอยู่ 2-3 ครั้งรู้สึกเบื่อเพราะ (ก) ต้องรอให้ผู้ฝึกพร้อมหน้าจึงเริ่มเรียนได้ (ข) ครูสอนเปลี่ยนทุกครั้ง แต่ละคนก็มีลีลาต่างๆ กัน หลายคนท่าเล่นไม่น่าเลื่อมใส (คงเพราะครูเองก็ไม่ได้เล่นทุกวัน) และ (ค) ชั้นเรียนไปได้ช้า

 


เลยลองฝึกตามยูทูบ เลือกตามที่ตรงจริตตัวเอง ยูทูบช่องหนึ่งจากนิวซีแลนด์สอนโยคะโดยเน้นย้ำว่า ให้เปรียบการฝึกฝนเหมือนหยดน้ำวันละหยดลงโอ่งใหญ่ นั่นคือ ทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป อย่าฝืนเกินแต่ก็ไม่ให้ตามใจเกิน เคยได้ยินลูกศิษย์เล่าให้ฟังว่า เคยเล่นโยคะแล้วกล้ามเนื้อฉีกเลยไม่เล่นอีก ความที่เขาเป็นแพทย์เชี่ยวชาญโรคกระดูกและข้อยังพบผลแทรกซ้อนนี้ จึงอนุมานว่า เขาคงฝืนมากเกิน อาจเพราะอยากเล่นท่าได้เหมือนต้นแบบในยูทูบ (เน้นท่าสวย แบบใจเร็ว) นั่นเอง


 


ผ่านไปหลายปี การฝึกฝนตามยูทูบทุกวัน (เว้นเสาร์อาทิตย์) โดยเล่นคนเดียวตามลำพังเป็นส่วนใหญ่ พบว่าร่างกายยืดหยุ่นขึ้นมาก ไม่เพียงก้มหน้าตาไม่ลาย แต่ยังก้มได้ต่อเนื่องนานพอที่จะทำสวนได้ดังใจ ไม่ปวดเมื่อยหลังทำสวน ที่แปลกใจคือ ซีสต์หลังข้อมือซ้ายซึ่งเป็นมานานกว่าสิบปี หายไปตั้งแต่เมื่อใดไม่รู้

 


จำได้ว่า ระยะสามสี่เดือนแรก ตอนฝึกโยคะท่าที่ต้องใช้ฝ่ามือยันพื้นจะรู้สึกเจ็บตรงข้อมือซ้ายเอาการอยู่ หลังจากนั้นก็หายเจ็บไปเอง นอกจากอานิสงส์ทางกาย ผมพบว่าโยคะช่วยให้ใจเย็นขึ้น มองเห็นตนเอง (กายและใจ) ได้บ่อยและนานขึ้น อานิสงส์เช่นนี้กระมังที่น่าจะสอดคล้องกับผลการวิจัยมานานจนสามารถสังเคราะห์งานวิจัยจำนวนมากได้ข้อสรุปว่า

 


โยคะให้ผลดีใกล้เคียงกับยาแก้ซึมเศร้า (https://doi.org/10.1016/j.jad.2017.02.006) และน่าจะได้ผลดีกับภาวะวิตกกังวล เช่นเดียวกัน ผู้สนใจเกี่ยวกับประโยชน์ของโยคะในกรณีเบาหวาน ความดันเลือดสูงก็อาจได้คำตอบที่พอใจ (https://doi.org/10.1016/j.ypmed.2017.08.017)

Redirecting


linkinghub.elsevier.com

……………………………..


คอลัมน์ : เวทีชวนคิด


โดย : ชวนคิด